Ευχαριστία μετά από ανάρρωση

Αν το ποίημα "Ο μουσικός στον πόλεμο" σχετικώς προφανώς αφορά τον Γάλλο συνθέτη Κλωντ Ντεμπυσσύ, από την μουσική ριζώνει -ίσως λιγότερο προφανώς- και η "Ευχαριστία μετά από ανάρρωση": από δύο έργα για κουαρτέττο εγχόρδων (δυο βιολιά, βιόλα, βιολοντσέλλο) που απέχουν μεταξύ τους 163 χρόνια.

Το ένα είναι το 15ο κουαρτέττο για έγχορδα του Μπετόβεν, έργο 132, του 1825. Το τρίτο μέρος του, που είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια από τα πέντε, φέρει, εκτός από την ένδειξη "Molto adagio - Andante" (στα ιταλικά: "Πολύ ήρεμα - Βαδίζοντας" - μα στην μουσική, και οι δύο όροι δεικνύουν τον (πολύ) αργό ρυθμό), την επιγραφή "Heiliger Dankgesang eines Genesenen an die Gottheit, in der lydischen Tonart", που στα γερμανικά σημαίνει: "Άγιο Άσμα Ευχαριστιών ενός Αναρρώσαντος προς την Θεότητα, στον λυδικό τρόπο" (και ο λυδικός τρόπος είναι μουσική κλίμακα εν χρήσει ήδη στους αρχαιοελληνικούς χρόνους).

Το άλλο έργο είναι τα "Διαφορ(ετικ)α τραίνα" [Different trains] του Αμερικανού συνθέτη Steve Reich, γραμμένο το 1988. Εδώ, το κουαρτέττο που παίζει 'ζωντανά', συμπληρώνεται από μαγνητοταινία όπου ακούγεται να παίζει ηχογραφημένο, μαζί με ήχους τραίνων και αποσπάσματα ομιλίας ανθρώπων που ταξίδεψαν με τραίνο: Αμερικανούς, και Εβραίους της Ευρώπης (τα δικά τους τραίνα, τους πήγαιναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης). Έχει τρία μέρη: Ι. Στην Αμερική - πριν απ' τον πόλεμο, ΙΙ. Στην Ευρώπη - κατά τον πόλεμο, ΙΙΙ. Μετά τον πόλεμο (όπου σμίγουν οι φωνές Αμερικανών και επιζησάντων του Ολοκαυτώματος).

Να, λοιπόν, η "Ευχαριστία" του Μπετόβεν (από το σπουδαίο Κουαρτέττο Amadeus), και, ακολούθως, τα δύο τελευταία 'τραίνα' του Στηβ Ράιχ με τους πρώτους διδάξαντες, Kronos Quartet:

https://youtube.com/playlist?list=PLtrUqGxsYMZ1xHfzeotRovdsuOdtP_A-X

H δε φωτογραφία είναι από τον ναό του Επικουρίου Απόλλωνος στις Βάσσες, ναού αφιερωμένου στον θεό που βόηθησε τους ντόπιους στην Αρχαϊκή Εποχή. 

[Π.Ι., Οκτ. 2020]